Nieodzownym elementem terapii integracji sensorycznej w naszej szkole są specyficzne ćwiczenia na odpowiednio wyposażonej sali. Mają postać „naukowej zabawy”, w której dzieci chętnie uczestniczą i mają  przekonanie, że kreują zajęcia wspólnie z terapeutą. Podczas terapii  nie uczy się dzieci konkretnych umiejętności,  lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności. Podczas terapii integracji sensorycznej relacje zachodzące między procesami sensorycznymi i zachowaniem ruchowym   kształtują i poprawiają połączenia synaptyczne w ośrodkowym układzie nerwowym. Wyposażenie sali terapeutycznej obejmuje wiele urządzeń do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego oraz wzrokowego , słuchowego i węchowego.  Atmosfera podczas terapii   sprzyja rozwojowi wewnętrznej potrzeby ujarzmiania środowiska. Dziecko czując, że odnosi sukcesy w coraz większej ilości coraz bardziej skomplikowanych zadań podnosi swoją samoocenę i chętnie uczestniczy w zajęciach. Takie doświadczenia w kierowaniu swoim zachowaniem zaczyna przenosić również na inne sytuacje poza salą terapeutyczną, co zaczynają zauważać rodzice i nauczyciele. Zmienia się obraz dziecka i jego funkcjonowanie w środowisku.